XX MEĐUNARODNI SALON STRIPA
Jubilarni, XX Međunarodni salon stripa svečano će biti otvoren 28. septembra 2023. godine u 19.00 časova u Velikoj sali Studentskog kulturnog centra u Beogradu. Međunarodni salon stripa je festival devete umetnosti koji organizuje i vodi Srećna galerija Studentskog kulturnog centra Beograd, kao svoj redovni redakcijski program. Salon je najmasovniji i najveći strip događaj u Srbiji, i jedna od najznačajnijih smotri devete umetnosti u regionu.
Festival će otvoriti koreografija Instituta za umetničku igru, Wegsittudrlifk gostujuće profesorke Alexsandre Madsen iz Hrvatske. Koreografija je deo plesne predstave Femine koja je realizovana u produkciji Instituta za umetničku igru, u sklopu autorskog projekta plesačice Mojce Majcen a uz saradnju sa Balkan Dance Projektom. Projekat je podržan sa strane Ministarstva kulture Republike Srbije, Sekretarijata za kulturu Grada Beograda i Ministarstva kulture Republike Slovenije.
Predstavu izvode Doc. Katarina Bućić i Tijana Ostojić sa Instituta za umetničku igru. Asistent koreografije je profesor Ognjen Vučinić. Kostim za predstavu je radio SvarogArt.
Kao tradicionalna manifestacija, Salon se svake godine održava u periodu od četvrtka do nedelјe, tokom poslednje sedmice septembra, u svim prostorima SKC-a. Kroz izlagački i edukativni program, Salon je koncepcijski zasnovan na: takmičenju po međunarodnom konkursu autora
svih uzrasta iz svih zemalјa sveta; gostovanju najrelevantnijih svetskih strip autora; revalorizaciji domaćeg strip stvaralaštva od njegovog početka do danas; afirmaciji domaćeg strip izdavaštva; afirmaciji mladih autora; popularizaciji stripa i srodnih izraza poput animiranog filma i
ilustracije.
Wegsittudrlifk
Ova koreografija proizlazi iz istraživanja smisla i besmisla u kretanju ali i u strukturi. Osnovni alat istraživanja je improvizacija kroz koju izvođačice pronalaze kretanja koja nisu unapred rafinirana i zadata kao telesni jezik.
Taj vokabular se uspostavlja iz aktivne proizvodnje suprotnosti od onoga što se smatra da „ima smisla“. Na taj način izaziva se dekonstrukcija pogleda na celinu kretanja te fragmentarnost izvedbe izbegavajući sadržaj koji se može prepoznati kao kretnja – značenje, kretnja kinestetička
smislenost ili kretnja – estetski element.
Koreografija tako, zbog izbegavanja smislenih veza pri proizvodnji vokabulara, istovremeno preispituje pitanje pretpostavljenog smisla i očekivanosti u izvedbi. Tako se principom besmisla uspostavlja vokabular i struktura izvedbe. Besmisao se ne pokušava „usmisliti“ već pretpostavlja telesni i izvedbeni aksiom. Time se i telo i struktura vraća na ispitivanje temeljnih motivacija za kretanje, ali i proizvodnje smisla.
Za razliku od samog apstraktnog kretanja, koji se više dotiče vizuelnog aspekta izvedbe, ova koreografija stavlja naglasak na anticipaciju kao temelj za estetski doživljaj. Izbegavanjem „smisla“ i svesnog kontrasta u izvedbeni besmisao, izvođači tako proizvode koreografski materijal koji varira na granici između apsurda i nade.