SOPHIE BOCQUET
Sofi Buke, francuska koreografkinja i pedagog savremene igre, održaće gostujuća predavanja savremene igre na Institutu za umetničku igru od 6. do 24. novembra 2023. godine.
Sofi se školovala na Konzervatorijumu La Rochelle. Učestvovala je u radu brojnih plesnih kompanija a posebno izdvaja rad u kompaniji Christian and François Ben Aïm. Osnovala je svoju kompaniju Cie SB – Association Pied de biche 2008. godine.
Kao koreograf i autor, Sofi istražuje u svakom svom delu blisku vezu koja je povezuje sa plesom i pisanjem. Svoj prvi solo Golden girl koji je podrazumevao rad na tekstu i koreografskoj kompoziciji izvela je 2008. godine.
Kreirala je solo triptih: Golden girl (2006-2007), Slim (2009-2010) Lily “my happiness” (2011-2012). Zatim trio: Jungle “Losing is a question of method” (2014), Filip (2016) solo.
Life is a party it seems … “(2017) kvartet; performans Listen to me (2018) trio / No promise today, (2020) kvartet, koji je inspirisan kratkom pričom Rajmonda Karvera.
Od 2017. godine radila je sa lektorom američke književnosti Kler Fabr Klark, eksperimentalnu radionicu „ples i književnost“ / Transverzalna opcija koja je nastala u partnerstvu sa Univerzitetom u Parizu Est Creteil i Mac de Creteil. Radionice su realizovane u Rumuniji na Univerzitetu u Bukureštu 2020.
Od 2015. godine uključena je kao trener i izvođač u projekat Tumulus Voiage Geo-Poetikue, Cie Die Donau, Balkan (Kosovo, Mađarska, Moldavija).
Svim njenim delima zajednička je snažna veza sa određenim društvenim kontekstom koji se istražuje tokom kreativnog procesa. U radu sa igračima, glumcima i muzičarima, Sofi kroz sopstveni univerzum propituje prisustvo umetnika na sceni, odnos tela prema intimnom i kolektivnom prostoru. U fokusu njenog istraživanja su pojedinačne priče koje mogu da se pridruže kolektivnoj mašti a intimno telo tako postaje društveno telo.
„Počinjem od minimalnog, gotovo bezazlenog događaja koji je uvek polazna tačka za moje radove. U središtu moje pažnje su prikuplјanje i izolovanje naizgled beznačajnih fragmenata života. Rad na njima i premeštanje u područje igre, dakle van konteksta, omogućava mi da im dam autonomiju i dostojanstvo.”
